Prowadzenie ewidencji środków trwałych jest obowiązkiem każdego przedsiębiorcy. Ustawa o rachunkowości mówi, że do środków trwałych zalicza się takie rzeczowe aktywa trwałe, których okres eksploatacji jest dłuższy niż jeden rok, są kompletne i zdatne do użytku w przedsiębiorstwie. Są to na przykład: nieruchomości, maszyny, urządzenie czy ulepszenia w obcych środkach trwałych.
Polskie prawo dotyczące podatku dochodowego, umożliwia wpisanie do ewidencji tylko tych środków trwałych, których wartość początkowa przekroczyła 3500 złotych. Oprócz tego środek ten musi być własnością lub współwłasnością podatnika. Prowadzenie ewidencji środków trwałych ma za zadanie umożliwienie dokonania odpisów amortyzacyjnych. Jeżeli nie jest prowadzona, podatnik nie może odpisów amortyzacyjnych wliczyć w koszty uzyskania przychodów.
Środki trwałe wpisuje się do ewidencji w miesiącu ich przyjęcia. Wpisów w ewidencji środków trwałych należy dokonywać na podstawie dokumentów, które zawierają wartość początkową środków trwałych.
Ewidencja powinna zawierać przynajmniej: datę nabycia i przyjęcia do używania, określenie dokumentu na którego podstawie dokonuje się wpisu, określenie środka trwałego, wartość początkową, stawkę amortyzacyjną, zaktualizowaną wartość początkową i kwotę odpisów amortyzacyjnych, datę likwidacji lub zbycia.